5 Απριλίου 2011

Η μπίλια

Η μπίλια χτυπούσε από την μία πλευρά του τοίχου στην άλλη.
Φαντάστηκα ότι ο γάτος την ξετρύπωσε απο το γραφείο και περίμενα ότι θα τον δω να την σπρώχνει με το πόδι του. Ο γάτος όμως ήταν άφαντος, αλλά η μπίλια συνέχιζε τη διαδρομή της, ρυθμικά.
Τέντωσα το πόδι μου να την σταματήσω και άρχισε να κλαψουρίζει και ο μονότονος ήχος έγινε μελωδία.
Κάθισα στο πάτωμα ακολουθώντας τη μελωδία με ρυθμικές κινήσεις.
Η μπίλια όμως άρχισε να κυλάει στο διάδρομο και η μελωδία να μπερδεύεται με το θόρυβο του σκουπιδιάρικου. Προσπάθησα να την πιάσω αλλά δεν μπορούσα να απλώσω το χέρι μου, πονούσε όλο μου το σώμα.
Πονούσε τόσο πολύ που ξύπνησα και το έκανα ποστ.
Αλλαξα και το φόντο καμιά δεκαριά φορές, για να απασχοληθώ, μήπως ξεχάσω τον πόνο για να συνεχίσω τον ύπνο μου.

7 σχόλια:

  1. Kαλημερα και...περαστικα(αν καταλαβα καλα!)φιλη nefeli!

    Y.Γ.
    1. Με γεια και το νεο..φοντο! :)
    2. Tελικα που πηγε η μπιλια; :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υ.Γ.
    1.Μερσί:)
    2.Την κυνηγάει ο γάτος!
    Καλημέρα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πω, πω, ονειροεμπειρία. Δεν πιστεύω να έφαγες βαριά το βράδυ; :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οσο πατάει ο γάτος, Πικρόχολε
    Ο μαυρος γάτος, οχι ο αλλος ο ευτραφούλης ριγέ :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αυτές οι μπίλιες έχουν καταντήσει μάστιγα. Να τις προσέχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Περαστικέ,ευτραφούλης θεωρείται τετοια εποχή.

    Χα,χα προσέχω Procrustes, στο μέτρο του δυνατού:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή