Τι περίεργη μέρα η Μεγάλη Παρασκευή. Σπάνια τη θυμάμαι με καλοκαιρία, όπως σήμερα. Μουντή τις περισσότερες φορές, βροχερή. Μια ατάλαντη μαυροφορεμένη θεατρίνα που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες δεν καταφέρνει να με πείσει για την κορύφωση του θείου δράματος.
Η μέρα των νεκρών.
Η μέρα που με έσερνε η μάνα μου με το ζόρι στο νεκροταφείο, να ανάψουμε το καντήλι του πατέρα.
Τι πεισματάρα γυναίκα και πόσο της άρεσε να με φέρνει σε δύσκολη θέση.
- Μαμά, δεν θέλω να με κοιτάνε όταν κλαίω, να πάμε άλλη μέρα που δεν θα έχει κόσμο.
Ανένδοτη. Να γυρίσουν οι πεθαμένοι από τον άλλο κόσμο και να μην είμαστε εκεί; Αλίμονο.
Ακόμα θέλει να πηγαίνουμε μαζί τούτη τη μέρα.
Ο λύκος και αν εγέρασε και άσπρισε η κεφαλή του... μόνο που τώρα πια δεν χρειάζεται να με σύρει.
Το αντίθετο συμβαίνει. Οι δυνάμεις της την έχουν προδώσει, δεν οδηγεί και το νεκροταφείο είναι μακρυά για να πάει μόνη της. Γιατί θα πάει, ο κόσμος να χαλάσει.
Μαμά είναι, τι να την κάνω; που να την αφήσω να πάει μόνη, που αλλού πατάει, αλλού βρίσκεται.
Η αλήθεια είναι όμως ότι εχω πάψει να μην θέλω να πηγαίνω, μεγάλωσα και δεν με νοιάζει πια να με κοιτάνε όταν κλαίω.
Οπότε, η "παράδοση" της μέρας συνεχίζεται, με τη διαφορά ότι τώρα πια είναι κοινή συναινέσει.
- Θα πάμε παιδάκι μου στο νεκροταφείο; μέρα που είναι.
- Ναι, μαμά. Να γυρίσουν οι πεθαμένοι από τον άλλο κόσμο και να μην είμαστε εκεί; Αλίμονο.
Μαμά είναι, τι να την κάνω; που να την αφήσω να πάει μόνη, που αλλού πατάει, αλλού βρίσκεται.
Η αλήθεια είναι όμως ότι εχω πάψει να μην θέλω να πηγαίνω, μεγάλωσα και δεν με νοιάζει πια να με κοιτάνε όταν κλαίω.
Οπότε, η "παράδοση" της μέρας συνεχίζεται, με τη διαφορά ότι τώρα πια είναι κοινή συναινέσει.
- Θα πάμε παιδάκι μου στο νεκροταφείο; μέρα που είναι.
- Ναι, μαμά. Να γυρίσουν οι πεθαμένοι από τον άλλο κόσμο και να μην είμαστε εκεί; Αλίμονο.
Με συγκίνησες, ειλικρινά. Πρώτη φορά πήρα τον μικρό φέτος στο νεκροταφείο (γιατί ήθελε η μαμά μου να πάει!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ρώτησε "Γιατί μαμά;" και του είπα "Είναι η μέρα των νεκρών...μας περιμένουν". Δε ξέρω τί κατάλαβε...αν κατάλαβε. Ίσως αργότερα όταν μεγαλώσει κι άλλο.
Τις πιο ζεστές ευχές μου για Καλό Πάσχα :)
Mamma mia!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, να'σαι καλά:)
Υ.γ Εγω πάντως άργησα να καταλάβω ότι αυτο το ταξίδι δεν εχει επιστροφή.
Eιναι δυσκολο το να παρει κανεις παιδια σε μερη που ουτε κι εμεις, οι ενηλικες, θελουμε να πηγαινουμε, ειναι η αληθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι, φανταζομαι πως θα αισθανοσουν ως παιδι, φιλη nefeli και να πω οτι και κι εγω τα ιδια ημουν ως παιδι, (μη σου πω οτι για πολλα πραγματα δεν εχω αλλαξει γνωμη απο τοτε...) :-)
Να σαι καλα και να περασεις ομορφα!
Ούτε εγω Ελβα μου αλλάζω εύκολα γνώμη:) Προσπαθώ απλά να αποδέχομαι μερικά πράγματα μήπως και διευκολύνω λίγο τη ζωή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσύ να σαι καλά και να περάσεις όπως επιθυμεις:)
Nεφελη,κ μενα με συγκινησες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαπως ετσι γινεται τελικα με τους γιους κ τις κορες,στο τελος μοιαζουμε σε αυτους με ους οποιους καποτε αντιδρουσαμε σε ο,τι μας ελεγαν.
Καλη Ανασταση!
Οχι μόνο αντιδρούσαμε αλλά επαναστατούσαμε και λέγαμε εκείνο το περιβόητο ποτέ εμεις δεν θα κανουμε το ίδιο. Είναι τελικά μια φυσική εξέλιξη, για τους περισσοτερους και ο συναισθηματικός δεσμός που αναμφισβήτητα έχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε χρόνο γιορτάζουμε την ανάσταση αλλά ανάσταση δεν βλέπουμε :)
Σε ευχαριστώ celin και σου εύχομαι να περάσεις όπως επιθυμείς.