Οι γάτες θα το ξέρουν

Ακόμα θα πέφτει η βροχή
στα γλυκά σου λιθόστρωτα
μια σιγανή βροχή
σαν φύσημα ή σαν βήμα.
Ακόμα η αύρα και η αυγή
θ’ ανθίζουν απαλά
σαν κάτω από το βήμα σου,
όταν εσύ θα ξαναγυρίζεις.
Ανάμεσα στα λουλούδια και στα πρεβάζια
οι γάτες θα το ξέρουν.

Θά ‘ρθουν άλλες μέρες
θά ‘ρθουν άλλες φωνές.
Θα χαμογελάς μονάχη σου.
Οι γάτες θα το ξέρουν.
Θ’ ακούς λέξεις παλιές
λέξεις κουρασμένες και άδειες
όπως τα παρατημένα ρούχα
της χθεσινής γιορτής.
Θα κάνεις χειρονομίες
θ’ απαντάς με λέξεις’
πρόσωπο της άνοιξης
θα κάνεις και συ χειρονομίες.

Οι γάτες θα το ξέρουν,
πρόσωπο της άνοιξης,
και η σιγανή βροχή,
η αυγή με τα χρώματα των υακίνθων
που κομματιάζουν την καρδιά
εκείνου που δεν ελπίζει πλέον σε σένα,
είναι το λυπημένο χαμόγελο
που χαμογελάς μονάχη σου.
Θά ‘ρθουν άλλες μέρες,
άλλες φωνές και ξυπνήματα.
Την αυγή θα υποφέρουμε,
πρόσωπο της άνοιξης.

[Cesare Pavese ]

Γάτες!
Γεννήθηκαν για να αυτοπροστατεύονται και να επιβιώνουν.
Γουργουρίζουν στοργικά όταν τις χαϊδεύεις αλλά σου γυρνούν την πλάτη όταν τολμήσεις να τις αγνοήσεις.
Κρύβονται όταν υποφέρουν, όταν νιώθουν ευάλωτες.
Περήφανα πλάσματα, σαν εκείνη τη γάτα στο φορτηγό πλοίο του Καββαδία.
Με μάτια γεμάτα ηλεκτρισμό που τρέλανε τον ναύτη και την πέταξε στη θάλασσα.

Και ερωτικές, κυρίως το νιαούρισμα τους. Για αυτό λατρεύουν μερικές δίποδες να τις μιμούνται.

Θα ξέρουν αυτά τα γνήσια αιλουροειδή  το πρόσωπο της άνοιξης.

Μία φίλη μου πρότεινε να το διαβάσω και την ευχαριστώ:)

.....επειδή τίποτα δεν είναι πια απίθανο στην εποχή μας

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΓΑΤΑ  Anna-Silia

         

και χωρίς να χάσει ούτε ίχνος από το μισοσαρκαστικό του

χαμόγελο , πλησίασε στο παράθυρο , έτοιμος να το ανοίξει .
Εκείνη όμως … δεν μπήκε μέσα …. Μόνο η ουρά της κινήθηκε ελαφρά ανατριχιασμένη …. 

Κύρτωσε ελαφρά , σάλεψε (απειλητικά;… χαδιάρικα ;… δεν πρόφτασε να καταλάβει) και με … ένα σάλτο , βρέθηκε ξανά κάτω , στο νοτισμένο πλακόστρωτο και χάθηκε μέσα στο μισοσκότεινο δρομάκι.. ….