10 Φεβρουαρίου 2011

το ρολόι

Όταν πρωτοείδα το ρολόι παρουσίας προσωπικού το φαντάστηκα στα δόντια ενός καρχαρία.
Ένιωσα ότι ήταν η αρχή μιας σειράς αλλαγών που πράγματι επακολούθησαν στην εταιρεία, αλλάζοντας αρκετά έως πάρα πολύ τις εργασιακές μας συνθήκες. 

Σκέφτηκα ότι θα το συνηθίσω, άλλωστε τι επιλογή είχα;
Πέντε μήνες όμως μετά, όχι μόνο δεν το έχω συνηθίσει αλλά η σχέση μας πηγαίνει  από το κακό στο χερότερο. 

Μόνο 27 μέρες μέσα σε αυτό το διάστημα έχω χτυπήσει κάρτα στην ώρα μου. Τις υπόλοιπες καθυστερώ από δέκα λεπτά έως μισή ώρα.  Όσες φορές δε αποφάσισα πεισματικά ότι αύριο θα είμαι στην ώρα μου, άργησα τουλάχιστον τρία τέταρτα (τέρμα οι στόχοι).

Προσπαθώ να το ερμηνεύσω λογικά αλλά δεν ερμηνεύεται και θα αρχίσω να πιστεύω σε παραφυσικά φαινόμενα.

Ελάχιστες φορές δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ το χρόνο μου με συνέπεια και αυτό σε περιόδους που είχα αναλάβει πολλές υποχρεώσεις.
Ξυπνάω νωρίς. Θα έλεγα νωρίτερα από ότι χρειάζεται γιατί μ’ αρέσει περισσότερο και όχι για να προλάβω. Έχω όλο το χρόνο στη διάθεση μου να είμαι στην ώρα μου και νωρίτερα μάλιστα. Αλλά δεν...

Τον πρώτο καιρό έλεγα ότι φταίει η δυσκολία προσαρμογής που έχω σε καταστάσεις που δεν αποδέχομαι. Πόσο μάλλον που το ρολόι ήταν επίδειξη δύναμης και τίποτα περισσότερο.

Πολύ αργεί όμως αυτή η προσαρμογή και κάθε μήνα αφαιρούνται από το μισθό μου τα δεκάλεπτα, τέταρτα και ούτω καθεξής.                                                                                                               
Περνάω δίπλα από το ρολόι και το κοιτάω λίγο περίεργα.

Μια σταλιά πραγματάκι μου πήρε τον έλεγχο. Εγινα ασυνεπής.

Ελπίζω να το ξορκίσω με το ποστάκι ειδάλλως θα αρχίσω να αναζητώ ερμηνείες σε γυάλινες σφαίρες, τραπουλόχαρτα ή στην ψυχιατρική.

10 σχόλια:

  1. ...ή στην άρνησή σου να πας στην εργασία :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εν μέρη έχεις δίκιο Περαστικέ.
    Πολύ θα ήθελα να αλλάξω δουλειά. Για την ώρα όμως δεν προβλέπεται, οπότε πρέπει να αποκτήσω καλή σχέση με το συγκεκριμένο ρολόι να μην ζημιώνομαι οικονομικά τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eχεις δικιο, nefeli, που αισθανεσαι καπως περιεργα μπροστα σε ενα τετοιο ρολοι.
    Ποιος ηταν ο λογος που το εγκατεστησαν τα αφεντικα στην δουλεια σου, τοσο πολυ ζημιωνοντουσαν απο τους υπαλληλους αν τυχαινε και αργουσαν λιγο το πρωι; Ο λογος ειναι ο ψυχολογικος εκβιασμοςτων εργαζομενων πια, ετσι πιστευω.
    Στις περισσοτερες θεσεις εργασιας, εδω, (εκτος αν μιλαμε για εργοστασια), δεν υπαρχει ρολοι,απλα ο καθε εργαζομενος υπολογιζει ποτε ηρθε και αν καθυστερησει λιγο το πρωι, μενει λιγο περισσοτερο το απογευμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολλές εταιρείες το χρησιμοποιούν όμως ελάχιστες υπολογίζουν τις καθυστερήσεις, από όσο ξέρω.
    Η εταιρεία που εργάζομαι λειτουργούσε σχεδόν 10 χρόνια χωρίς ρολόι.
    Αν ήταν πραγματικά απαραίτητο θα το είχαν ήδη εγκαταστήσει, έστω λίγο αργότερα από την έναρξη της.
    Δυστυχώς σωστά το έθεσες. Τοποθετήθηκε για καθαρά ψυχολογικούς λόγους, οι όποιοι λειτούργησαν τελικά με τον α ή β τρόπο. Πόσο μπορεί να ωφεληθεί μία εταιρεία από τις κρατήσεις των καθυστερήσεων; Είναι επιεικώς αφελές να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο.
    Βέβαια, ο ένας από τους δύο εργοδότες μου έχει διαφορετική άποψη.
    "Οι εποχές είναι δύσκολες, πρέπει να διαφυλάξουμε τα συμφέροντα της εταιρείας, για να μην μείνει κανείς μας χωρίς δουλειά"

    .....no comments

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχουμε μπεί σε άλλες εποχές ακόμη να το καταλάβατε; Τέλος τα παλιά.. Και δε ξέρω που θα φτάσουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νεφελη δυστυχως ολοι καταλαβαινουμε οτι τα πραγματα ειναι οπως τα περιγραφει ο roadartist.
    Ta ρολογια ειναι μονο η αρχη.

    Οσον αφορα αυτο που σου συμβαινει,θα στο εξηγησω εγω,λεγεται αυτοεκπληρουμενη προφητεια.Συμβαινει συχνα οταν φοβομαστε/αγωνιαμε για κατι,κ εν τελει καταληγουμε να το πραγματοποιουμε εμεις οι ιδιοι.

    πχ,τα εχω με καποια,φοβαμαι πολυ μηπως τη χασω,ο φοβος μου αυτος φαινεται στη συμπεριφορα μου,αρχιζω να γινομαι αγχωδης για να μη τη χασω,της περναω αυτο το αγχος,της κανω τη ζωη δυσκολη και τελικα αυτο που φοβομουν,συνεβη:την εχασα.
    Αλλα εγω ο ιδιος τελικα ημουν αυτος που το προκαλεσα.

    Μια αλλη ψυχαναλυτικη εξηγηση:αυτο λεγεται παραπραξια.Δηλαδη κατα βαθος κ ασυνειδητα,το κανεις επιτηδες,για διαφορους λογους πχ γιατι δε σου αρεσει η δουλεια σου κ ενα κομματι του εαυτου σου θελει να φυγει.
    Παραπραξια:μια πραξη που κανουμε "κατα λαθος",
    η συνειδηση μας δε τη θελει,αλλα τη θεει το ασυνειδητο,καποιο βαθυτερο κομματι της ψυχης μας.

    Υστερα απο ολα αυτα που εγραψα,μαλλον θα σε παρει σημερα γρηγοροτερα ο υπνος απο τη ζαλαδα,κ ετσι αυριο,θα ξυπνησεις ακομα πιο ευκολα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φιλη roadartist,συγγνωμη που σου αλλαξα το φυλο,διορθωνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάθε πέρυσι και καλύτερα Road.
    Νομίζω ότι το έχουμε καταλάβει πια. Το ζήτημα είναι πως το επεξεργάζεται ο καθένας μας.
    Είναι από τις περιπτώσεις που θυμάμαι τη μητέρα μου να μου λέει ότι δένδρο που δεν λυγίζει σπάει και δυστυχώς με διακρίνει μια δυσκαμψία.


    Το δεύτερο Celin. Θα έλεγα μάλιστα ότι κατά βάθος ελπίζω να με απολύσουν, όσο παρακινδυνευμένο και αν ακούγεται τέτοιες εποχές.
    Και στο κλασσικό ερώτημα που ακούω από τους περισσότερους "μα που θα είναι καλύτερα τέτοιες εποχές", απαντώ ότι πάντα υπάρχει το καλύτερα, έστω και αν δεν είναι εύκολο.
    Αλίμονο αν είμαστε ηττοπαθείς και μίζεροι. Τότε πιστεύω ότι τους διευκολύνουμε να μας χειρίζονται.
    Καμία ζαλάδα δεν μου προκάλεσες, αρκεί να μην μου χρεώσεις τη συνεδρία:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μας βλέπω να καταλήγουμε όλοι σε συνεδρίες.. :) Αλλά Νεφέλη θυμήσου τι λέγαμε και στο post σου για το "λόγο του βασιλιά".. οι καλύτεροι ψυχαναλυτές είναι οι φίλοι.

    @celin : κανένα πρόβλημα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μου φαίνεται οτι οι ψυχιατροι θα ειναι οι τελευταιοι που θα μεινουν άνεργοι:)
    Λεξούλα δεν αναιρώ για την αξία της φιλίας:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή