Πέρασε παλικάρι μου, δεν βιάζομαι είπε ο παππούς σε ένα νεαρό.
Είμαι μόνος εδώ και 4 χρόνια για αυτό έρχομαι κάθε μέρα στο ιατρείο, για να κουβεντιάζω.
Τα φάρμακα μου τα έγραψε χθες ο γιατρός.
Η εξομολόγηση του παππού, εξαφάνισε ως δια μαγείας τον εκνευρισμό από την πολύωρη αναμονή στο ιατρείο, συγκεντρώνοντας την προσοχή όλων επάνω του.
Μας είπε πως μαγειρεύει τα γεμιστά και τα φασολάκια.
Για την κόρη του που ζει εκτός Αθηνών αλλά πηγαίνει συχνά το κορίτσι να τον δει. Έχει οικογένεια, τι να κάνει;
Για τη γυναίκα του, που έφυγε ξαφνικά και έμεινε μισός.
Θυμήθηκε τον αδελφό του, που τον σκότωσαν οι χίτες έξω από το σπίτι τους πριν κλείσει τα 22.
Η κοπέλα με τα μαύρα μακριά μαλλιά παραιτήθηκε από κάθε προσπάθεια παγαποντιάς, προκειμένου να παρακάμψει τη σειρά προτεραιότητας.
Είμαι σίγουρη ότι με δυσκολία συγκρατήθηκε και δεν έβαλε τρικλοποδιά σε έναν κύριο που δεν έκρυψε την ανακούφισή του, όταν ήρθε η σειρά του.
Μαλάκωσε και η κυρία από την Κρήτη που μέχρι εκείνη τη στιγμή υστερίαζε κατά του ΓΑΠ, γιατί δεν είναι σαν τον πατέρα του.
Εμείς φάγαμε επί Ανδρέα στη Κρήτη, με αυτόν εδώ δεν είδαμε κανένα καλό.
Τα στόματα έπαψαν να γκρινιάζουν και άρχισαν να κουβεντιάζουν και να χαμογελούν.
Ο παππούς έγινε το επίκεντρο, του φόβου της μοναξιάς. Φορέσαμε τον καλό μας εαυτό, μήπως με αυτόν τον τρόπο την ξεγελάσουμε και μας προσπεράσει.
Είμαι μόνος εδώ και 4 χρόνια για αυτό έρχομαι κάθε μέρα στο ιατρείο, για να κουβεντιάζω.
Τα φάρμακα μου τα έγραψε χθες ο γιατρός.
Η εξομολόγηση του παππού, εξαφάνισε ως δια μαγείας τον εκνευρισμό από την πολύωρη αναμονή στο ιατρείο, συγκεντρώνοντας την προσοχή όλων επάνω του.
Μας είπε πως μαγειρεύει τα γεμιστά και τα φασολάκια.
Για την κόρη του που ζει εκτός Αθηνών αλλά πηγαίνει συχνά το κορίτσι να τον δει. Έχει οικογένεια, τι να κάνει;
Για τη γυναίκα του, που έφυγε ξαφνικά και έμεινε μισός.
Θυμήθηκε τον αδελφό του, που τον σκότωσαν οι χίτες έξω από το σπίτι τους πριν κλείσει τα 22.
Η κοπέλα με τα μαύρα μακριά μαλλιά παραιτήθηκε από κάθε προσπάθεια παγαποντιάς, προκειμένου να παρακάμψει τη σειρά προτεραιότητας.
Είμαι σίγουρη ότι με δυσκολία συγκρατήθηκε και δεν έβαλε τρικλοποδιά σε έναν κύριο που δεν έκρυψε την ανακούφισή του, όταν ήρθε η σειρά του.
Μαλάκωσε και η κυρία από την Κρήτη που μέχρι εκείνη τη στιγμή υστερίαζε κατά του ΓΑΠ, γιατί δεν είναι σαν τον πατέρα του.
Εμείς φάγαμε επί Ανδρέα στη Κρήτη, με αυτόν εδώ δεν είδαμε κανένα καλό.
Τα στόματα έπαψαν να γκρινιάζουν και άρχισαν να κουβεντιάζουν και να χαμογελούν.
Ο παππούς έγινε το επίκεντρο, του φόβου της μοναξιάς. Φορέσαμε τον καλό μας εαυτό, μήπως με αυτόν τον τρόπο την ξεγελάσουμε και μας προσπεράσει.
Αφήνω την κυρία που "μνημονεύει" τον μπαμπά παπανδρέου.. (μα ποτέ δε θα καταλάβουμε πως η "κρίση", και το χρέος δε γεννήθηκε σήμερα, αλλά το κληρονομήσαμε από τους γονείς αυτών που μας κυβερνάνε και που συνέχισαν και συνεχίζουν να τρώνε..) το σουρεάλ και η αμορφωσιά μας είναι τόσο τραγικά που τελευταία μόνο μια λέξη μπορεί ακόμη να με εκφράσει "ασφυκτιώ". Η μόνη ελπίδα είναι η κάτοικοι της κερατεάς που ενώθηκαν και πολεμούνε απέναντι σε έναν παντοδύναμο μαλάκα που νοιάζεται μόνο για τη τσέπη του. ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μοναξιά του παππού και ιδιαίτερα κάθε ηλικειωμένου ανθρώπου πονάει. Γενικότερα η μοναξιά πονάει.. και υπάρχει παντού σήμερα..
Για την κυρία επί μπαμπά ήταν ιδανικές οι συνθήκες... εφόσον έτρωγε. Τώρα που δεν απόμεινε τίποτα, δυσανασχετεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μικρογραφία της κοινωνίας μας ήταν η αίθουσα αναμονής. O καθένας ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτό του, όπως το είπες, σούρεαλ.
Καλά που βρίσκεται πού και πού κανένας παππούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι. Χρειαζόμαστε κίνητρο για να δούμε ή να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μία διαδικασία πιστεύω, που σπάνια την κινούμε χωρίς αυτό.