11 Μαΐου 2011

σπασμένη κούκλα



Αν το λιπόθυμο κοριτσάκι πίσω από τον Hondo ήταν σκύλος ή γάτος θα μπορούσα να το βοηθήσω. Τα ζώα δέχονται με μεγάλη χαρά βοήθεια και αγάπη. Οι ανθρωποι κρύβουν τον πόνο τους, κρύβουν τα προβλήματά τους τα οποία πολλές φορές με μεγάλη δυσκολία παραδέχονται ότι αντιμετωπίζουν.
Με τα ζώα δεν είναι τόσο πολύπλοκα τα πράγματα. Η αγάπη είναι αρκετή τις περισσοτερες φορές, όχι ομως για τους ανθρώπους.
Αυτές τις σκέψεις έκανα στη θέα του λιπόθυμου κοριτσιού που μου τράβηξε την προσοχή, κάτι που σπάνια πια μου συμβαίνει
Έχω συνηθίσει στη θέα των λιπόθυμων ναρκομανών κάθε πρωί.

Τούτη τη φορά όμως ήταν διαφορετικά. 
Ένα όμορφο κοριτσάκι, γύρω στα 15, με μακρυά καστανόξανθα μαλλιά, καλοντυμένο στα χρώματα της άνοιξης, ένα παιδί. Είχα καιρό να δω λιπόθυμο παιδί και σε συνδυασμό με την εμφάνισή της σοκαρίστηκα. Προφανώς είναι πρωτόβγαλτη στο "χώρο".
Θα έπρεπε να ετοιμάζεται για το σχολείο και όχι να σέρνεται στα πεζοδρόμια της Ομόνοιας.
Τώρα που είναι η αρχή χρειάζεται βοήθεια, ένα χέρι να μην την αφήσει να συρθεί περισσότερο. Θα υπάρχει δεν μπορεί. Θα το ζητήσει ή δεν θα την βρει η επόμενη άνοιξη;

Έμοιαζε με σπασμένη κούκλα που την πέταξαν βιαστικά στα σκουπίδια.

7 σχόλια:

  1. Ας ελπισουμε οτι δεν θα χρειαστει να δουμε περισσοτερους νεους σε τετοια κατασταση.
    Τα προβληματα ειναι πολλα, ομως η μονη διεξοδος ειναι η διαμαρτυρια μας στο σαπιο καθεστως που σπρωχνει τη νεολαια μας σε αδιεξοδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι να πω πια;
    Απίστευτη κατάντια. Μια κοινωνία σε παρακμή. Σε κάθε επίπεδο. Τρομακτικό.
    Λίγο παρακάτω, ένας νέος άντρας πήγαινε να δει το παιδί που θα έφερνε στο κόσμο, και βρήκε τραγικό θάνατο γιατί απλά κρατούσε μια κάμερα. Τα μηνυματα πολλαπλά, καθημερινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελβα μου ειναι hard core αυτες οι καταστάσεις.

    Η ζωή εχει παψει πια να εχει αξία Road και αξιοπρεπεια.

    Το θέμα ειναι αν θα καταφέρουμε να το αντιστρέψουμε ή εστω να το βελτιώσουμε είτε σε προσωπικο ειτε σε κοινωνικο επιπεδο ή θα παραμείνουμε θεατες της κατρακύλας;

    Ηταν απο τα πιο απογοητευτικά μου συναπαντήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δυστυχώς βλέπω ζόφο μπροστά μας και δεν είναι μόνο η προσωπική μου αίσθηση, επιβεβαιώνεται και από παρόμοιες καταστάσεις του παρελθόντος, πρώτος ο Ένγκελς είχε περιγράψειτην κατάσταση των εργατικών οικογενειών στην Αγγλία και τη χρήση ουσιών. Ύστερα από κάθε κρίση ή απογοήτευση ακολουθεί το κύμα των ναρκωτικών. Για την κοπέλα μακάρι να βρεθεί αυτό το χέρι, αλλά (σε ατομικό επίπεδο) αν υπήρχε δεν θα συζητούσαμε με αφορμή το σοκ που ένιωσε η Νεφέλη και (σε κοινωνικό επίπεδο) διαλύονται ακόμη και οι υπάρχουσες-ανεπαρκείς δομές που θα την υποδέχονταν, όταν πιθανώς να αποφάσιζε ότι τέρμα... Ούτε εγώ βλέπω άλλο δρόμο από τη διαμαρτυρία, φοβάμαι όμως ότι δεν βοηθάει αυτούς που υποφέρουν τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπορώ να διαμαρτύρομαι κάθε μέρα, αυτο σχεδόν κάνω απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
    Οπως όμως πολύ σωστά αναφέρεις δεν προκειται να βοηθήσει οσους υποφέρουν ή να τους αποτρέψει. Αλλά αυτο είναι το ζητούμενο.
    Νομίζω οτι κανεις μας δεν εχει λύση για ενα τοσο πολύπλοκο ζήτημα, ισως πέρα απο τον ιδιο τον χρήστη.
    Αν δεν θέλει ο ιδιος να γλυτώσει δεν μπορει να τον βοηθήσει ούτε και ο ιδανικότερος μηχανισμος στήριξης.

    Η διαμαρτυρία μακροπρόθεσμα ίσως επηρεάσει θετικά στην επαρκέστερη αντιμετώπιση. (δεν απαγορεύεται να ονειρευόμαστε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σκληρές εικόνες, Νεφέλη μου. Η οικογένεια, η κοινωνία, το σύστημα; Πού να ρίξεις ευθύνες; Σε ποιους να ρίξει ευθύνες το 15χρονο;
    Σκληρή πραγματικότητα που σε καθηλώνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απο τις παρα πολύ δύσκολες καταστάσεις, hard core οπως ειχα γράψει στην Ελβα αλλά ο μπλόγκερ εξαφάνισε τα σχόλια.

    Δεν την εχω ξαναδει, κοιταω τους λιπόθυμους κάθε πρωί. Ελπίζω να μην..

    ΑπάντησηΔιαγραφή