Σε ένα φιλικό σπίτι συνάντησα τον εφηβικό μου έρωτα, μετά από πάρα πολλά χρόνια.
Και ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Έχουν περάσει όμως πολλά χρόνια όχι απλά μέρες και ο καθένας μας έκανε τη δική του διαδρομή όλο αυτό το διάστημα.
Πώς γίνεται μετά από τόσα χρόνια να συναντιέσαι με έναν άνθρωπο και να είναι σαν τίποτα να μην σας χώρισε. Σαν να μην μεσολάβησε μια διαφορετική ζωή όλα αυτά τα χρόνια, σαν να είναι η φυσική εξέλιξη του χθες.
Ακόμα και η μουσική είναι ίδια, όπως τότε που έπαιζε στην Rainbow
Μάλλον έχουν δίκιο αυτοί που ισχυρίζονται ότι αν αγαπήσεις έναν άνθρωπο τον αγαπάς για πάντα και αυτό δεν επηρεάζεται από τις διαφορετικές διαδρομές....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι....τι εγινε μετα; :)
ΑπάντησηΔιαγραφή(Mας αφησες στο..καλυτερο σημειο!) ;)
Περιμενουμε τη...συνεχεια :)
Μαλλον yota, εγώ πάντως νόμιζα ότι οι παλιές αγάπες πηγαίνουν στον παράδεισο:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚορίτσι του Βορρά, να αφήσω τους φίλους μου σε αγωνία; αν είναι δυνατόν!:)