Καθημερινές ιστορίες

Τρεις φορές πήγα στο ΙΚΑ για να εισπράξω το επίδομα ασθενείας. Τις δύο πρώτες φορές έφυγα με το που πάτησα το πόδι μου στον όροφο. Ήταν ατελείωτη η ουρά των ασφαλιζόμενων σε σημείο να μην μπορούμε να διασχίσουμε τις σκάλες.

Σήμερα μόνο 76 άτομα ήταν πριν από μένα, οπότε σκέφτηκα να δοκιμάσω την τύχη μου.

Εννιά ή ώρα και βρισκόμαστε στο νούμερο 25 της σειράς προτεραιότητας.

Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τι ώρα θα έρθει η δική μου, με αυτό το ρυθμό εξυπηρέτησης.

Κακώς δεν σκέφτηκα να πάρω μια εφημερίδα ή ένα βιβλίο για να αντέξω την αναμονή αλλά ευτυχώς που υπάρχει το κινητό. Θα παίξω κάποιο παιχνίδι θα ανταλλάξω sms, που θα πάει θα περάσει η ώρα, δεν μπορεί.

Και εκεί που δοκιμάζω το brain challenge και αρχίζω να ανησυχώ ότι brain δεν διαθέτω γιατί αδύνατον να καταλάβω τη διαφορά του πράσινου κλάσματος με το κόκκινο και ποιό πλήκτρο στην ευχή πρέπει να πατήσω, μου αποσπά την προσοχή μια συνομιλία σε ένα από τα γκισέ.

Ένας σχετικά ηλικιωμένος κύριος κουτσαίνοντας και ασθμαίνοντας στηριζόμενος σε πατερίτσα λέει πολύ ευγενικά στην νεότατη υπάλληλο:

- Δεσποινίς σας παρακαλώ μπορείτε να σημειώσετε ακριβώς ποια δικαιολογητικά πρέπει να συγκεντρώσω;

- Γιατί εσείς δεν ξέρετε να γράφετε;

Τα κλάσματα φαίνεται μου προκάλεσαν κάποια σύγχυση γιατί δεν συνηθίζω να κάνω τον συνήγορο. Αυτή τη φορά τον έκανα και πλησίασα στο γκισέ ζητώντας από την υπάλληλο να μου πει εμένα να σημειώσω τα δικαιολογητικά αφού της είναι τόσο μεγάλος κόπος.

Έχει πλησιάσει όμως και ένας άλλος κύριος σε μεγαλύτερη σύγχυση από μένα απαιτώντας από την υπάλληλο να ζητήσει συγνώμη από τον άρρωστο άνθρωπο που ταλαιπωρείται τόση ώρα όρθιος και να φωνάξει τον προϊστάμενο της.

Η υπάλληλος χτυπάει το βιβλιάριο στο γραφείο της και εξαφανίζεται νευριασμένη.

Εμφανίστηκε μία άλλη μετά από λίγο, κάθισε στο γραφείο και σαν να μη συνέβη τίποτα, ρώτησε τον κύριο με την πατερίτσα πώς μπορεί να τον εξυπηρετήσει.

Έφυγα, δεν ήθελα να δω περισσότερη φτώχια.
Φεύγοντας έσκισα και την εντολή πληρωμής. Το ξέρω ότι δεν έκανα κανένα κατόρθωμα.
Όμως αυτή η ανοχή και η αξιοπρέπεια που μου έχουν απομείνει κοστίζουν πολύ περισσότερα από το επίδομα ασθενείας με το οποίο δεν πρόκειται να φτωχύνω ούτε να πλουτίσω.

Το ελληνικό κράτος θα το χρειαστεί περισσότερο από εμένα για τα έξοδα της ταφόπλακας του, την οποία εμείς θα πληρώσουμε ούτως ή άλλως.

<> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <>

Και επειδή είμαι φύση αισιόδοξη, από ότι λένε, ανυπομονώ να έρθει η Καθαρή Δευτέρα, να πετάξουμε χαρταετό.

Ο αδελφός μου μαζεύει από την προηγούμενη την πιτσιρικαρία της οικογένειας και τον φτιάχνουν όλοι μαζί. Μάνες, ψαρόκολλες, σπάγκοι, εκτός από το κύριο θέμα που το ζωγραφίζει μόνος του.

Μια χρονιά είχε ζωγραφίσει το πιτσιρίκι που έκανε πιπί του στο στέμμα.

Το σκίτσο του Ορνεράκη για το δημοψήφισμα του ’74. Για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να μην ξεχνάνε οι μεγαλύτεροι.

Ρομαντικός ιδεολόγος ο αδελφός, του έμεινε το κουσούρι της επανάστασης και ο χαρταετός σε ένα δέντρο της Πεντέλης.

Ας πετάξουμε λοιπόν, για να διασκεδάσουμε λίγο πριν γκρεμοτσακιστούμε ολοσχερώς.