Με τρέλανε το πουλί που κελαηδουσε πρωί πρωί. Μου δημιούργησε μια έντονη επιθυμία να το καταβρέξω για να σταματήσει.
Και εκεί που με φαντάζομαι με το λάστιχο στο χέρι, συνειδητοποιώ πως όλο και πιο δύσκολα, πια, χαίρομαι τη στιγμή.
Απεναντίας όλο και πιο συχνά σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι η κυρία Τζόουνς στο μικρό παραλιακό ξενοδοχείο, από το μίλα μου σαν τη βροχή. Να μην διαβάζω εφημερίδες, ούτε να ακούω ραδιόφωνο, να μην έχω την παραμικρή ιδέα τι γίνεται στον κόσμο. Καμία συναίσθηση από το χρόνο που θα περνάει.
Είναι η αντίδραση μου στις υποχρεωτικές αναπροσαρμογές της ζωή μου. Μια ζωή που δημιούργησα κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και που τώρα πρέπει να την περικόψω, για να ταιριάξει στο ύψος του μνημονίου.
Το μόνο "παρήγορο" είναι ότι ουδείς θα εξαιρεθεί από αυτή τη διαδικασία, soon or later και αν το καλοσκεφτείς θα μπορούσε να γίνει ένα ομαδικό άθλημα.
Το σπορ της αντιμετώπισης των περικοπών.
Επώδυνα γεγονότα ενίοτε, δεν αποβαίνουν μόνο μοιραία αλλά δημιουργικά.
Οι κανόνες βέβαια του ομαδικού παιχνιδιού είναι δύσκολοι, απαιτούν πειθαρχία, σεβασμό και αμφιβάλω κατά πόσο μπορούμε να τους ακολουθήσουμε.
Αλλά δεν μπορεί όλο και κάτι θα θυμόμαστε από το κυνηγητό και το κρυφτό στους δρόμους που συμμετείχαμε τσούρμο.
Και όλο κάτι θετικό θα αποκομίσαμε, εμείς που προσκυνήσαμε ότι πιο εύκολο είναι να περάσει μια καμήλα από τα μάτι μιας βελόνας, αν τη λαδώσουμε πρώτα.
Και εκεί που με φαντάζομαι με το λάστιχο στο χέρι, συνειδητοποιώ πως όλο και πιο δύσκολα, πια, χαίρομαι τη στιγμή.
Απεναντίας όλο και πιο συχνά σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι η κυρία Τζόουνς στο μικρό παραλιακό ξενοδοχείο, από το μίλα μου σαν τη βροχή. Να μην διαβάζω εφημερίδες, ούτε να ακούω ραδιόφωνο, να μην έχω την παραμικρή ιδέα τι γίνεται στον κόσμο. Καμία συναίσθηση από το χρόνο που θα περνάει.
Είναι η αντίδραση μου στις υποχρεωτικές αναπροσαρμογές της ζωή μου. Μια ζωή που δημιούργησα κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και που τώρα πρέπει να την περικόψω, για να ταιριάξει στο ύψος του μνημονίου.
Το μόνο "παρήγορο" είναι ότι ουδείς θα εξαιρεθεί από αυτή τη διαδικασία, soon or later και αν το καλοσκεφτείς θα μπορούσε να γίνει ένα ομαδικό άθλημα.
Το σπορ της αντιμετώπισης των περικοπών.
Επώδυνα γεγονότα ενίοτε, δεν αποβαίνουν μόνο μοιραία αλλά δημιουργικά.
Οι κανόνες βέβαια του ομαδικού παιχνιδιού είναι δύσκολοι, απαιτούν πειθαρχία, σεβασμό και αμφιβάλω κατά πόσο μπορούμε να τους ακολουθήσουμε.
Αλλά δεν μπορεί όλο και κάτι θα θυμόμαστε από το κυνηγητό και το κρυφτό στους δρόμους που συμμετείχαμε τσούρμο.
Και όλο κάτι θετικό θα αποκομίσαμε, εμείς που προσκυνήσαμε ότι πιο εύκολο είναι να περάσει μια καμήλα από τα μάτι μιας βελόνας, αν τη λαδώσουμε πρώτα.
Γίνε αντίλαλος χαρά μου - Χρήστος Θηβαίος
Λένε πως θα μοιράσει ο Θεός ξυράφια
μες στην άνοιξη που θα 'ρθει
για να γλιστράμε όλοι
σε μια κόψη που μπορεί να μας ζεστάνει
θα μάθουμε έτσι να διαλέγουμε
σε ποια μεριά θα πάμε
κι ο χωματόδρομος που γδέρνει
το βήμα μας δε θα 'ναι
μες στην άνοιξη που θα 'ρθει
για να γλιστράμε όλοι
σε μια κόψη που μπορεί να μας ζεστάνει
θα μάθουμε έτσι να διαλέγουμε
σε ποια μεριά θα πάμε
κι ο χωματόδρομος που γδέρνει
το βήμα μας δε θα 'ναι
Αδικα μου φαίνεται προσπαθώ να κάνω μια θετική σκέψη.
Για να αισθανθεις καλυτερα,ακου πρωτα το ομοτιτλο με την αναρτηση σου τραγουδι
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=_882xUBk9_g
επειτα, αν και θα ακουστω πεζη, νομιζω οτι ο μονος τροπος να αισθανθει κανεις καλα ειναι να βγει στους δρομους μαζι με αλλους!
Εκει τουλαχιστον δε θα νοιωθει οτι ειναι ο μονος που δε θελει τις ...περικοπες ζωης που του εφερε το Μνημονιο! Δες τι εγινε στην Αγγλια! Δεν ειμαστε μονοι!
Φιλια!
To είδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ακούγεσαι πεζή, αλλά θα σου πω ότι δεν αρκεί.
Είναι αυτή η νέα καθημερινότητα που αντιμετωπίζουμε και που μεχρι να βρούμε ένα ρυθμό, αν τον βρούμε, ειναι αρκετά δύσκολο να αισθανθούμε καλά, εστω και αν ειμαστε κάθε μέρα στο δρόμο.
Τουλάχιστον εγω έτσι νιώθω.
Σε ευχαριστώ για το τραγούδι
Shining like a diamond, rolling with the dice
Standing on the ledge
I show the wind how to fly
When the world gets in my face,
I say, Have A Nice Day.
φιλιά:)
Όλοι όσοι είμαστε στην ίδια θέση (γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλοί βολεμένοι που δεν βλέπω να ξεβολεύονται...) όλοι εμείς σίγουρα δυσκολευόμαστε.. αλλά δεν γίνεται να προχωρήσει έτσι η ζωή. Χρειάζεται η θετικότητα. Το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι να δημιουργήσουμε αληθινά δυνατούς δεσμούς. Αγάπη, όλα τα άλλα μου φαίνονται εντελώς χαμένα. Τώρα μου ήρθε αυτό.. http://www.youtube.com/watch?v=KIiUqfxFttM
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρωπινους δεσμούς Road, συμφωνούμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλληλεγύη για να αντισταθούμε και συντροφικότητα για να στηριχτουμε. Ισως εκτιμήσουμε τη δύναμη των ανθρωπινων σχεσεων και επαναπροσδιορίσουμε τις αξιες μας. Μας χρειάζεται αλλωστε
Ωραίος ο Σινατρα :)