Μ΄ άρεσει σε αυτό το τραγούδι το σημείο που λέει ότι η μνήμη είναι σαν το βότσαλο στη λίμνη, τα βαριά στον πάτο αφήνει και το γλέντι στον αφρό.
Μου προκαλεί αρκετά ευχάριστη διάθεση όταν το ακούω.
Είναι σαν ένα τρικάκι. Ξεχνάμε, αργά ή γρήγορα, όσο ακατόρθωτο να φαίνεται μερικές φορές.
Μόνο που ο αφρός δεν μας αφήνει πάντα γλέντια.
Η ζωή είναι και πάτος και αφρός και δεν διατίθεται κομμάτι-κομμάτι, δεν έχουμε επιλογή παρά να τη δεχθούμε όλη, όπως είναι. Μεγάλη η τέχνη της αποδοχής :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικέ μου δίκιο έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως όμως αυτό το κομμάτι-κομμάτι να μας είναι χρήσιμο καμιά φορά, κάτι σαν καμπανάκι, αρκεί να μην έχει πολύ δυνατό ήχο :)
Όλα έρχονται και φεύγουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μάθουμε να ζούμε τη στιγμή :)
Καλησπέρα roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦευγουν άραγε όλα ?:)