Το αυτοκίνητο και εγώ έχουμε μια πολλή ιδιόμορφη σχέση.
Το μισώ, το αποφεύγω αλλά χωρίς αυτό η καθημερινότητα μου γίνεται δύσκολη αρκετές φορές.
Όσο και αν προσπαθώ να χρησιμοποιώ μετρό ή τραμ είναι αδύνατον να καλυφτούν οι ανάγκες μετακίνησης μου, ιδιαίτερα όταν είμαι με το τετράποδο.
Τι κατάρα σε αυτή την πόλη να μην μπορείς να πας πουθενά με το σκύλο σου χωρίς αυτοκίνητο?
Με τη σειρά του εκείνο φροντίζει να με εκδικείται. Μου ξαφρίζει συχνά πυκνά ένα σεβαστό ποσό από το εισόδημα μου για συντήρηση ή επισκευές.
Όσο το αγνοώ τόσο πεισματικά κάνει αισθητή την παρουσία του αυξάνοντας το λογαριασμό του συνεργείου.
Το πήρα απόφαση λοιπόν να συμφιλιωθώ μαζί του. Θα το καλοπιάσω, θα το φροντίσω.
Θα υποταχθώ σε αυτή την σχέση προσδοκώντας να το εκτιμήσει, έστω και προσωρινά.
Για αυτές τις λίγες μέρες των διακοπών τουλάχιστον, που με τόση ανυπομονησία περιμένω.
Καλορίζικο το μπλογκ, Νεφέλη, και καλές βόλτες με το σαραβαλάκι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικέ σε ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα και για την ευχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμήν!:)
Καλη αρχη και σιδερενιο το σαραβαλακι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήη ομοιοπαθουσα...
Ευχαριστώ pastourma (αρωματικό νικ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές επισκευες και για το δικό σου :)