1 Σεπτεμβρίου 2010

του σκορπιού μου το κεντρί

Ο Ανδρέας και η Μαρία ήταν πολλά χρόνια παντρεμένοι.
Γνωριζόντουσαν από παιδιά αλλά συναντήθηκαν ερωτικά ενήλικες και έζησαν μία έντονη σχέση πριν παντρευτούν.
Ήταν αρκετά ταιριαστό ζευγάρι αν και διαφορετικοί χαρακτήρες. Τους συνέδεε ένας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός που φαινόταν ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τον σπάσει.
Έδειχναν ικανοποιημένοι από την οικογένεια τους, τις δουλειές τους, συμπληρώνοντας την καλή εικόνα που είχαμε για αυτούς.

Συγγενείς και φίλοι βιώσαμε την ψυχολογική κατάπτωση της Μαρίας και τον χωρισμό τους σαν τον αιφνίδιο θάνατο ενός δικού μας ανθρώπου.

Η Μαρία είναι παιδική μου φίλη και ήθελα πολύ να της συμπαρασταθώ και να τη βοηθήσω, όμως δεν τα κατάφερα.
Δεν με άφησε, δεν άφησε κανέναν να την πλησιάσει. Μόλις χώρισαν έκοψε κάθε δεσμό με το παρελθόν.
Αν νοιάζεσαι για μένα, μου είπε, μην με ψάχνεις. Όταν θα νιώσω έτοιμη θα επικοινωνήσω εγώ μαζί σου.

Ακόμα δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου, είδα όμως τον Ανδρέα πριν λίγες μέρες.
Τον άκουσα αρκετή ώρα χωρίς να μπορώ να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα.
Δυσκολεύεται να καταλάβει τι πραγματικά έφταιξε ή δεν ήθελε να μου πει.
Έμεινα με την αίσθηση ότι οι μόνες αληθινές κουβέντες που μου είπε ήταν όταν τον ρώτησα αν του λείπει.

Μου λείπει κάθε μέρα. Τόσα χρόνια μαζί και ποτέ δεν της έδειξα ούτε της είπα πόσο σημαντική ήταν για μένα.
Τα θεωρούσα όλα δεδομένα. Μακάρι να πέθαινα παρά να περνούσε εκείνη ότι πέρασε.
Τουλάχιστον είναι καλά, τα κατάφερε.
Γλύτωσε του σκορπιού μου το κεντρί και ευτυχώς βρήκα το κουράγιο έστω και αργά να της τα πω.

2 σχόλια:

  1. Αγαπητη Νεφελη,δυο ειναι τα θανασιμα λαθη που κανουμε εμεις οι ανθρωποι.Το πρωτο ειναι οτι οταν βρουμε αυτο που νομιζουμε ως το αλλο μας μισο,και αφου εχουμε πολεμησει με νυχια και με δοντια,επιστρατευοντας ολα τα χαρισματα μας για να το κερδισουμε,εαν εχουμε την τυχη και το καταφερουμε,μετα το θεωρουμε δεδομενο,ιδιοκτησια μας πια,δικο μας για παντα.Ποιος ο λογος να συνεχισουμε την προσπαθεια?Ελα ομως που το...ποτισμα ειναι μεγαλη υποθεση,οτι αφησεις αποτιστο πεθαινει,οι νομοι της φυσης βλεπεις ισχυουν στα παντα.
    Το δευτερο λαθος ειναι η αφωνια που παθαινουμε,η μουγγαμαρα,αυτο το πραγμα που ανοιγουμε το στομα και δεν βγαινει τιποτα πια,η παραιτηση,που οδηγει με μαθηματικη ακριβεια στην εκρηξη.
    Το τανγκο θελει δυο αγαπητη Νεφελη,αυτο ειναι που δυστυχως δεν καταλαβαν οι φιλοι σου,η ας πουμε οτι το καταλαβαν λιγακι αργα.
    Με προβληματισες παλι σημερα και ειναι ακομα καλοκαιρακι εξω.Παω να αλλαξω διαθεση με μια μπυριτσα και μια φετουλα...παστουρμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παραδόξως συμφωνούμε :)
    Προφανώς δεν κατάφεραν να χορεψουν στον ίδιο ρυθμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή