Διαβάζοντας το συγκεκριμένο άρθρο στην
Καθημερινή, ήρθαν στο μυαλό μου εικόνες σαν
αυτή και
αυτή.
Είναι ζώα από Ελληνικά (παράνομα) puppy mills . Μέχρι πριν ενάμιση χρόνο περίπου πιστεύαμε οτι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν φάρμες παραγωγής κουταβιών.
Υπάρχουν όμως και μάλιστα το εμπόριο τους ανθεί, βασιζόμενο στην άγνοια αλλά και στην ολοφάνερη προτίμηση του Ελληνα για καθαρόμαιμο, μικρόσωμο ως επι το πλείστον σκύλο.
Καταλαβαίνω ότι δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι ενημερωμένοι για το τι κρύβεται πίσω απο τη βιτρίνα, αν και θα έπρεπε, τουλάχιστον όσοι ενδιαφέρονται να αποκτήσουν κατοικίδιο.
Όταν όμως αυτοαποκαλούμενοι φιλόζωοι απευθύνονται σε pet shops και μάλιστα το δημοσιοποιούν, είναι το λιγότερο απογοητευτικό και σοκαριστικό.
Η αλήθεια είναι ότι θύμωσα και στεναχωρήθηκα όταν το διάβασα. Το άρθρο επικροτεί εμμέσως την αγορά ζώου από
pet shops και η συντάκτρια του προκειμένου να απενοχοποιηθεί ειρωνεύεται τα σωματεία που δεν έχουν
maltez ή κάτι παρόμοιο.
Μα αυτού του είδους σπάνια καταλήγουν στο δρόμο. Ανήκουν στις αγαπημένες προτιμήσεις των Ελλήνων.
Τα σωματεία συνήθως περιθάλπουν ημίαιμα σκυλιά, πιο σπάνια καθαρόαιμα και ειδικά μικρόσωμα. Προφανώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν πάντα στις απαιτήσεις για μικρόσωμα, ωστόσο υπάρχουν
οι νόμιμοι εκτροφείς για όσους θέλουν το τετράποδο φίλο τους με συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Οσο σκληρό και να ακούγεται καλύτερα να πεθάνει ενα ζώο στη βιτρίνα παρά η άγνοια και η ματαιδοξία μας να καταδίκασουν χιλιάδες άλλα σε μαρτυρικές συνθήκες διαβίωσης , όπου μόνο ο θάνατος θα τα λυτρώσει από τους
μύλους που τα αλέθουν, οπως πολύ εύστοχα είχε γράψει ο
Περαστικός
Puppy Mills: επιχειρήσεις μαζικής αναπαραγωγής κουταβιών τα οποία πωλούνται στη «βιομηχανία» των pet shops ανά τον κόσμο.
Αυτοσκοπός; Το κέρδος, στο όνομα του οποίου παραμερίζεται το μέλημα για αναπαραγωγή υγιών σκυλιών, άξιων εκπροσώπων του είδους τους.
Εκατοντάδες χιλιάδες κουταβιών μεγαλώνουν κάθε χρόνο σε κυνοτροφεία με σκοπό το κέρδος.
Τα «Puppy Mills» είναι γνωστά για τις απάνθρωπες συνθήκες και την αδιάκοπη αναπαραγωγή γενετικά «ελαττωματικών» κουταβιών.
Στις Ηνωμένες πολιτείες υπάρχουν, βάση ερευνών, τουλάχιστον 3.500 pet shops που εμπορεύονται ζώα. Πουλάνε περίπου 500.000 κουτάβια το χρόνο. Εκτιμάται ότι μόνο στην πολιτεία του Μιζούρι, η «βιομηχανία κουταβιών» αποτιμάται στα 40 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
Τα σκυλιά που ζουν στα «Puppy Mills» καλύπτονται από μπερδεμένο και βρώμικο τρίχωμα, τα δόντια τους σαπίζουν και η όρασή τους είναι ελλιπής. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σκυλιών των οποίων τα σαγόνια αποσυντίθενται λόγω σήψης των δοντιών τους.
Τα σκυλιά κρατούνται σε μικρά, συρμάτινα, υπερυψωμένα κλουβιά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους στα οποία στεγάζονται υπεράριθμα ζώα, χωρίς καθόλου προσωπικό χώρο. Δεν τους επιτρέπεται σχεδόν ποτέ να βγουν έξω. Τα περισσότερα απ’ αυτά δεν έχουν αγγίξει ποτέ στέρεο έδαφος ή γρασίδι.
Πολλά από τα σκυλιά πληγώνονται κατά τη διάρκεια καβγάδων που λαμβάνουν μέρος στα υπερπληθή κλουβιά που διαμένουν από τα οποία δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής.
Πολλά σκυλιά τραυματίζουν ή χάνουν τα άκρα τους που παγιδεύονται στα συρμάτινα πατώματα των κλουβιών, στην προσπάθειά τους να απελευθερωθούν.
Δεν υπάρχει ζέστη ή κλιματισμός. Τα σκυλιά παγώνουν μέχρι θανάτου το χειμώνα και «ψήνονται», στην κυριολεξία, από τα συρμάτινα κάγκελα το καλοκαίρι.
Τα «Puppy Mills» αυξάνουν τα κέρδη τους διατηρώντας στο ελάχιστο το λειτουργικό κόστος τους, εφόσον τα έξοδα για τη διατροφή, τη διαμονή και την κτηνιατρική περίθαλψη των ζώων είναι υποτυπώδη.
Την τροφή που καταναλώνουν τα ζώα, προμηθεύονται συχνά από ελαττωματικές ή ληγμένες παρτίδες. Άλλες φορές απλά μαζεύονται από τα πατώματα εργοστασίων παραγωγής ζωοτροφών. Τα ζώα στερούνται θρεπτικών ουσιών με αποτέλεσμα το σάπισμα των δοντιών τους από νεαρές ηλικίες.
Συχνή μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η τοποθέτηση μεταλλικών ράβδων στο εσωτερικό του λαιμού των σκυλιών σπάζοντας έτσι τις φωνητικές τους χορδές, ώστε να αποφεύγονται «διαμαρτυρίες» από την πλευρά των ζώων, πιθανές καταγγελίες από οποιονδήποτε ευσυνείδητο καθώς και… ηχορύπανση.
Τα θυληκά σκυλιά, ζευγαρώνουν από τον πρώτο οίστρο τους, καθώς και σε κάθε οίστρο που ακολουθεί, μέχρι τα καταβεβλημένα κορμιά τους να μην μπορούν πια να «παράγουν» και στη συνέχεια θανατώνονται. Συχνά θανατώνονται με πυροβολισμό ή λιθοβολισμό. Άλλες φορές πωλούνται σε εργαστήρια ως πειραματόζωα ή αφήνονται να πεθάνουν από ασιτία. Τα σκυλιά επιβιώνουν συνήθως μέχρι την ηλικία των πέντε ετών.
Τα κουτάβια απομακρύνονται από τη μητέρα τους στην ηλικία των 5 – 8 εβδομάδων και πωλούνται σε «μεσάζοντες» οι οποίοι τα στοιβάζουν σε καρότσες φορτηγών με σκοπό τη μεταπώληση στα γνωστά σε όλους pet shops. Εξάγονται ανά τον κόσμο με πλοία, αεροπλάνα και φορτηγά χωρίς κατάλληλη διατροφή, νερό, εξαερισμό και συχνά χωρίς κλουβιά μεταφοράς.
Πολλά από αυτά πεθαίνουν στη διαδρομή.
Ανυποψίαστες οικογένειες αγοράζουν τα κουτάβια και στην πορεία ανακαλύπτουν πως αυτά φέρουν μη ιάσιμες ασθένειες, γενετικά, ακόμα και ψυχολογικά προβλήματα. Συχνά τα κουτάβια πεθαίνουν στις πρώτες μέρες μεταφοράς τους στο νέο τους σπίτι. Άλλα χρειάζονται ιατρική περίθαλψη που κοστίζει πολλές χιλιάδες ευρώ. Τα περισσότερα υποφέρουν από ψυχολογικά προβλήματα που προκλήθηκαν από την ανύπαρκτη κοινωνικοποίηση και τις άθλιες συνθήκες των «Puppy Mills».
Πολλά pet shops εμπορεύονται κουτάβια από «Puppy Mills» υποστηρίζοντας ότι προέρχονται από εγχώριους και υπεύθυνους εκτροφείς. Τα ζώα συνοδεύονται από πλαστά χαρτιά «γνησιότητας».
Ο
Μάιλο είναι ένα ακόμα προιόν των puppy mills.
Θα πεθάνει στον ξενώνα που φιλοξενείται, τουλάχιστον αξιοπρεπώς.
Πληροφορίες για puppy millis
