Πώς να σωπάσω μέσα μου

Πέρασα από το Σύνταγμα επιστρέφοντας απο την δουλειά. Τίποτα δεν θυμίζει τον ορυμαγδό των προηγούμενων δύο ημερών. Ο χώρος καθαρίστηκε, αρκετές σκηνές ξαναστήθηκαν και τα περισσότερα πανό είναι στη θέση τους.

Την ώρα που οι ματατζήδες, χθες το απόγευμα, προχώρησαν στην τελική εκκαθάριση της πλατείας, ως άλλος στρατός εισβολής, ήμασταν εγκλωβισμένοι στην Ερμού. Μας έριχναν χημικά από τρία διαφορετικά σημεία. Πρόλαβα όμως για λίγο, έστω με θολά μάτια να δω τους δω να αποτελειώνουν το έργο τους.

Οι μπαχαλάκιδες συνέχιζαν τον πετροπόλεμο με τους ματατζίδες ξηλώνοτας τα παρτέρια της Ερμού. Προχωρήσαμε προς τα κάτω να βρούμε λίγο καθαρό αέρα όταν έσκασε και άλλο χημικό δίπλα μας.
Είχα πια κουραστεί να παίζω τη γάτα με το ποντίκι δύο μέρες σε αυτό το παιχνίδι επιβολής δύναμης και εξουσίας. Η τελευταία ρίψη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της πίκρας και του θυμού, τόσο για το εφαρμοστικό, όσο και για όλα αυτά τα χημικά που αναίτια, άτιμα τρώγαμε δύο μέρες.
Γύρισα πίσω. Ήθελα να ανακατευτώ με τους μπαχαλάκιδες και να λάβω και εγώ μέρος στον πετροπόλεμο.

Η βία που ηθελε να γεννήσει βία.
Επί δύο μέρες είχαμε μπροστά μας συντεταγμένους ματατζήδες που διασκέδαζαν μαζί μας πετώντας χημικά και οβίδες κρότου λάμψης, ενώ τα δικά μας όπλα ήταν η μάσκα, το maalox και τα πόδια μας.
Και αυτά μας πρόδωσαν κάποια στιγμή με τα αμέτρητα χημικά που δεχτήκαμε. Φαντάσου αν δεν ήταν ληγμένα τα περισσότερα από αυτά, πόσο πιο γρήγορα θα μας είχαν "εκκαθαρίσει".

Με τραβήξανε και φύγαμε για να γλυτώσουμε από τη νέα ρίψη. Δεν ξέρω αν θα είχα ξηλώσει το παρτέρι ή όχι, τελικά. Το σκέφτομαι συνέχεια από χθες.

Η βόλτα

Χθες το βράδυ ένα τετράποδο της παρέας ξετρύπωσε στο πάρκο τα 4 γατάκια της φωτογραφίας.
Μετά το αρχικό σφίξιμο και τον συνήθη πια δισταγμό τι κάνουμε τώρα, αρχίσαμε να γελάμε με τον σκύλο διασώστη.
Μύριζε τα γατιά, έκανε κύκλους γύρω τους, ώσπου στο τέλος ξάπλωσε μπροστά τους.
Με την συμπεριφορά του δεν μας άφησε κανένα περιθώριο επιλογής.

Είναι η πρώτη φορά που αντιδρά με αυτόν τον τρόπο το συγκεκριμένο σκυλί.
Πρώην αδέσποτο, βρέθηκε από την σημερινή του ιδιοκτήτρια χτυπημένο και εγκαταλελειμμένο πριν από χρόνια, σε ένα εργοτάξιο. Το κλάμα του την οδήγησε σε αυτό.

Ίσως το κλάμα των γατιών να του ανέσυρε κάποια μνήμη και να του προκάλεσε την ανάγκη να τα προστατέψει ή ίσως τελικά τα ζώα μας να αποκτούν τις δικές μας συνήθειες και την νοοτροπία.

Τα γατάκια είναι πια ασφαλή. Ελπίζω μόνο να μην αυξηθεί οριστικά και άλλο ο αριθμός των τετράποδων μελών των οικογενειών μας.
Ο νέος νόμος που ψηφίζεται οσονούπω, επιβάλλει πρόστιμο σε όσους διατηρούν περισσότερα από δύο ζώα.
Όχι, δεν θα κάνω τον υπολογισμό για το πρόστιμο που θα μας επιβληθεί στην περίπτωση που γίνουμε αντιληπτοί. Η ζωή είναι ανεκτίμητη και ο νέος νόμος για τα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα συντροφιάς είναι ανίκανος να την εκτιμήσει.

πλατεία

Ψήφο εμπιστοσύνης.

Τουλάχιστον επωφελήθηκε ο τετράποδος.

πλατεία

 

What is the impossible?

 

Στης πλατείας τον παλμό, του τυμπάνου ο ρυθμός.

Από μικρή στα βάσανα.

Τηλεοπτικές κάμερες και ..... αφηρημένη τέχνη.

κουλτούρα - διαπαιδαγώγηση

γενέθλια

Η κλήτευση

Είμαι μάρτυρας σε μία υπόθεση και πριν λίγες μέρες έλαβα μία κλήτευση από το Πταισματοδικείο για να καταθέσω.

Ζήτησα άδεια για λίγες ώρες και όταν επέστρεψα έδωσα στον εργοδότη μου την κλήτευση, υπογεγραμμένη από την Πταισματοδίκη με την σημείωση «Προσήλθε και κατέθεσε 18.05.11»

Ωστόσο οι ώρες απουσίας μου αφαιρέθηκαν από τον μισθό μου. Όταν ζήτησα εξηγήσεις, ο εργοδότης μου ισχυρίστηκε ότι δεν είναι υποχρεωμένος να πληρώνει για τις προσωπικές μας υποθέσεις. Επέμενε μάλιστα ότι έχει αυτό το δικαίωμα.

Όταν όμως είσαι μάρτυρας σε μήνυση η προσέλευση είναι υποχρεωτική είτε αφορά το Δικαστήριο είτε το Πταισματοδικείο, αναγράφεται άλλωστε στην κλήτευση. Η εργάσιμη εκείνη μέρα καταβάλλεται πλήρης.

Πείσμωσα με την συμπεριφορά του. Όχι γιατί θα «σωθώ» με τα 50 ευρώ, όπως δεν θα «σωθεί» ούτε η επιχείρηση. Αλλά γιατί έχω σιχαθεί με αφορμή την κρίση να πρέπει να δεχόμαστε τόσες εκπτώσεις στα εργασιακά μας δικαιώματα και να είμαστε ευχαριστημένοι μάλιστα «που έχουμε δουλειά».

Έχω και μία δυσκολία πειθαρχίας στην άσκηση εξουσίας, όποτε ήταν αδύνατον να μην αντιδράσω.

Ζήτησα από τον δικηγόρο μου να του τηλεφωνήσει και κάλεσα το λογιστήριο να του επιβεβαιώσουν παρουσία μου ότι είναι υποχρεωμένος να μου καταβάλλει αυτές τις ώρες.

Ο λογιστής μου είπε ότι αν είχε ενημερωθεί για τον λόγο της απουσίας μου και όχι μόνο για τις ώρες δεν θα είχε τεθεί καν τέτοιο ζήτημα.

Η αλήθεια είναι ότι τους ανακάτεψα όλους στην εταιρεία αλλά….. το διασκέδασα.

Αυτό που δεν διασκέδασα ήταν η αντίδραση του άλλου εργοδότη που γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είχαν δικαίωμα να μου παρακρατήσουν χρήματα για την συγκεκριμένη περίπτωση.

Πρώην στέλεχος του ΚΚΕ και νυν μέλος του Συνασπισμού. Όταν ήταν υπάλληλος συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις απεργίες για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Σε μία πορεία είχε μεταφερθεί σοβαρά χτυπημένος από τα ΜΑΤ στο νοσοκομείο.

Αχ, αυτή η μνήμη!

Καθόταν στο γραφείο του και δεν έλαβε καθόλου μέρος σε όλη αυτή την διένεξη. Κάποια στιγμή του ζήτησα να παρέμβει και μου είπε ότι δεν είναι εκείνος υπεύθυνος για το προσωπικό.

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του μπάρμπα-Μαρξ με κάτι αριστερούς σαν εσένα, απάντησα και έφυγα από το γραφείο.

Πληρώθηκα κανονικά, εννοείται.